- ARGENTARII
- ARGENTARIIdicti sunt apud Romanos, cives Romani, qui tum Romae, tum in ptovinciis, rei nummariae negotiationem exercebant. Sic Cicero, Ep. ad August. Avum suum Argentarium fuisle, indigitat. Aliter Nummularii, Mensarii, Campsores, Trapezitae, Collybistae, Mensae exercitores Latine Α᾿ρχυροπρᾶται Α᾿ργυραμοιβρι Α᾿ργυρογυώμονες, Graecis etc. quae voces synonymae fere sunt, nisi quod Argentarii maiores negotiatores erant, qui non in permutando tantum, ut coeteri, tabernam exercebant, sed qui etiam nummos, tum suos, tum aliorum foenori collocabant. Habebant illi tabernas ac mensas suas in Foro et apud eos foenebres pecuniae deponebantur, quas per partes erogabant, ac collocabant, quarum probatio scripturis probationibusque continebatur, l. 4. prin. l. quaedam l. Argentarius de edend. etc. Sed et ad eos deferebantur pecuniae, sine foenore, propter fidem publicam duntaxat, i. e. ut tutiore locô, quam privatis in aedibus, asservarentur: nam in aede Castoris reponebantur, uti ex Plauto discimus Curculione, Actu 4. Kse. 1. v. 20. Iuvenal. Sat. 14. v. 260.---- Quantô capitis discrimina constantIncrementa domus, aerata multus in arcaNummus, et ad vigilem ponendi Castora nummi.lidem Auctionibus praeerant: contractus quoque, apud eos celebrati, illorum calendariis inscribebantur, quos idcirco cogebantur edere postulantibus, l. 4. l. 6. 9. §. 1. et l. 10. ff. de ed. Porro eorum erat spectare pecuniam, an proba sit et locabilis cuiusque pretii, unde ἀργυρογυώμονες, ut visum; dicti. Primus autem iis Tabernas in Foro exstruxit Tarquinius Rex, uti refert Dionys. Halicarn. l. 3. apud quas auctiones fieri solitae. Has Hannibal. postmodum, velut de Roma capienda certus, vocatô praecone ipsas vaenire iussit, apud Livium l. 26. Vide quoque infra Horrea, it. Mensa Trapezitica. Hinc Argentariam facere vel exercere, l. Argentar. § 1. ff. de eden. et Argenariae Societas l. 52. § cum duo ff. pro soc. apud Ioann. Calvinum Lexic. Iurid. Recentiori aevô Argentarii dicti sunt, qui ab argento, i. e. qui cnstodiunt argentum, Willh. Britoni; Gloss. Graeco-Lat. Α᾿ργυροφύλαξ, Argentarius. Cuiusmodi munus fuit Argentarii Regis, in aula Franciae Regum, penes quem Thesauratii Regii ex sisco quotannis certam pecuniae summam deponebant, ad Regiae domûs impensas, de qua rationes inibat in Camera computorum: Is autem A. C. 1351. libras 400. pro vadiis percipiebat, ut docet ex Computo Stephani de Fonte, Argentier du Roy, quod in eadem Camera asservatur, Car. du Fresne. Proprie vero Latinis Scriptoribus Argentarios tuisse Α᾿ργυροπράτας sive Α᾿ργυραμοιβοὺς, quos vulgo Cambiatores, Galli Changeurs, dicunt, probat pluribus Salmas. de Usuris p. 490. ubi etiam Coactores appellatos fuisle, ostendit. Aliquando tamenArgentarii idem, qui Monetarii, sunt, atque ita Praepositos Argentariorum in L. Wisigoth, l. 2. tit. 4. § 4. intelligendos wuidam volunt. Vide infra Nummularii In l. 37. Cod. Theodos. de Decurion. Argentariorum nomine veniunt, qui argentô vel aurô arma militatia ornabant; iidem forre cum Barbaricariis, in Not. Imp. ubi Praepositi Barbaricariorum seu Argentariorum non semel occurrunt. Tandem in L. Burg. sic dicuntur, qui argentea opera consiciunt, uti docet, Car. du Fresne in Glossar. Vide Calvin. Lexic. Iurid.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.